Makaron z surowej cukinii.

W końcu zaczęłam eksperymentować z surowym makaronem, czyli makaronem warzywnym. Zaczęłam od szparagów i efekt był naprawdę piorunujący. Jak tylko dorwę gdzieś oba rodzaje szparagów na raz, to koniecznie będę chciała je odtworzyć. Tymczasem moje pierwsze podejście do cukinii. Z efektu byłam zadowolona, aczkolwiek porównując je do szparagów, to wypadły raczej blado. Zresztą zależy kto co lubi, wiadomo.
Do robienia makaronu z warzyw przyda się dobra obieraczka. Do makaronu wstążek wystarczy taka najzwyklejsza, do spaghetti potrzeba takiej z ząbkami. Całkiem przez przypadek zostałam posiadaczką tej z ząbkami, chociaż długo nie za bardzo wiedziałam, do czego ona służy. Znajomi się kiedyś wyprowadzali z Danii i dostałam od nich kilka mniej lub bardziej przydatnych rzeczy, również tę obieraczkę. Zdaje się, że oni nigdy nie wykombinowali do czego ona może służyć (dostali ją od kogoś). Fachowo nazywa się to obieraczka julienne. Na rynku są też dostępne różne specjalne spiralne krajalnice i tarki, ale to raczej dla zbieraczy gadżetów. Na upartego można też się pobawić nożem.

Makaron z cukinii z salsą z awokado

1 mała cukinia

nierafinowany olej rzepakowy

ząbek czosnku

2 szczypty majeranku

sól do smaku

salsa:

1 pomidor

pół awokado 

świeża bazylia

kilka kropli soku z cytryny

1 łyżka oleju nierafinowanego rzepakowego

(posiekana cebula też by się nadała, ja pominęłam)

Cukinię umyć i obrać na makaron. Czosnek drobno posiekać lub wycisnąć, wymieszać z olejem, solą i majerankiem. Dodać do cukinii, rozprowadzić i odstawić na 20 minut.
Przygotować niby salsę:
Pomidora pokroić w drobniejszą kostkę, awokado w kostkę, paski lub kółeczka, dodać posiekaną bazylię, sok z cytryny, olej (ewentualnie szczyptę soli). Salsę podawać na makaronie, można posypać solonym serem owczym (wtedy pominąć sól w salsie).
Można podawać jako samodzielne danie, można jako trochę inną sałatkę.