Inne

Pisze dlugie listy wszystkiego, co powinno byc zrobione na dwa tygodnie temu. Wyprasowac ciuchy zalegajace po katach. Skleic i wypastowac buty. Wyprac recznie letnie sukienki i wyniesc je do piwnicy, niech czekaja cierpliwie na lepsze czasy. Podlac ogrodek na balkonie, pozmywac naczynia. Te listy splywaja po mnie niewzrusznie, jakbym byla wysmarowana olejem. To raczej nie jest wina jesiennej melancholii. Ani czytanego codziennie  w pociagu o szostej rano Remarqua, z ktorego juz dawno przeciez wyroslam. A jednak siegam do torby po kontorowke i zapisuje ostatnie strony w Czarnym Obelisku. I wcale nie jestem blizej odpowiedzi.