wtorek, 3 kwietnia 2012

Z tęsknoty za pomidorami. Pesto Roso.

Im więcej słońca, tym bardziej mam ochotę na posiłki inspirowane włoską kuchnią. Mój smak budzi się z zimowego snu, bo w ciągu ostatnich miesięcy nawet nie pomyślał o pomidorach. No może poza okazjonalną pizzą caprese z pieca (jedyna w mieście, najlepsza!) od bardzo przyjaznych Włochów z Helsingor.
  Z braku pachnacych pomidoro postanowiłam w końcu wypróbować skrzętnie zapisany w pamięci przepis na pesto, którym koleżanka Johanna się zachwycała ostatniego Sylwestra. Ja co prawda nie miałam okazji go skosztować (przypuszczam, że J. wszystko wszamała), ale słuchałam uważnie, gdy Natalie podawała składniki. Proporcje są moje, Natalie dodałaby więcej czosnku, którego ja więcej nie miałam, a którego następnym razem nie dodałabym więcej, bo jak dla mnie było go w sam raz.


Pesto roso
(z przepisu Natalie ze Szwajcarii)

pół dużej główki czosnku
oliwa z oliwek - dodawana na oko
100-120g parmezanu
80g suszonych pomidorów bez oliwy (może być trochę więcej)
kilka gałązek bazylii
mały pęczek pietruszki

Pomidory zalewamy wrzątkiem i odstawiamy na 5-10 minut. Następnie odcedzamy i kroimy w kostkę. Parmezan trzemy na małych oczkach, zieleninę siekamy z grubsza. Wszystkie składniki (na początek kilka łyżek oliwy) blendujemy, dodajemy oliwy w razie potrzeby - ja musiałam jej całkiem sporo dodać, ale oliwa jest dobra dla ciała i ducha, także nie żałować - do uzyskania chcianej konsystencji. Z podanych składników wyszedł mi prawie cały słoik o (domniemanej) pojemności 330 ml. I nie mam pojęcia jak długo można takie pesto trzymać w lodówce, ze względu na świeżą zieleninę zapewne niezbyt długo. Ale jest tak pyszne, że pewnie niedługo zniknie samo z siebie. Wyśmienicie smakuje na bruschettach z foccaci, którą ostatnio piekłam. Polecam bardzo.





























3 komentarze:

  1. mmmm uwielbiam :) piękne zdjęcia! :)

    OdpowiedzUsuń
  2. pyszotka :) pomidory teraz to tylko suszone, te sklepowe to nawet smaku nie mają :/ bardzo tęsknie za słodkimi malinówkami w tym roku chyba posadzę :)

    OdpowiedzUsuń

Gâteau Marcel

W grudniu zapowiadałam przepis na ten czekoladowy cud, ale w grudniu mi to nie wyszło. Grudzień w ogóle był raczej do niczego. Kończeni...